یلدای 92

سلام به نفسم،به نبض قلبم،به یکتا پسرم ایلحان

شب یلداست؛ شبى که در آن انار محبت دانه مى شود و سرخى عشق و عاطفه،
نثار کاسه هاى لبریز از شوق ما؛
شبى که داغى نگاه هاى زیباى بزرگ ترها در چشمان کودکان اوج مى گیرد و بالا مى رود.

عکسای یلدای ایلحانم با لباس هندونه ای کنار هندونه ی یلدایی خاله شهلا،جیگرم که خودش برامون شده بود هندونه آخ قربونت بشم منننننن. ِ

قربون خدا بشم من با این همه نعمتش اینجا ایلحان 4 ماهش بود و کنار هندونه یلدایی خاله لیلاش

یلدای امسال زیاد جالب نبود اصلا حال و هوای یلدا نداشتیم،هم بابایی پیشمون نبود و هم به خاطر از دست دادن عموی عزیزم و سفر اضطراری و خارج از برنامه من و ایلحان به تبریز.

یلدایی با غم از دستت دادن عزیزی که واقعا مرگش عرش خدا رو لرزوند،هنوز هم که هنوزه باورم نمیشه،فدای عظمت و حکمت خدا بشم  که مارو با این حکمتش خیلی رنجوند.

ایلحان عزیز وجود تو،خنده های تو به من فهماند که زندگی ادامه دارد...............

دنیارا میدهم برای لبخندت هراسی نیست.

             شاد که باشی دنیا دوباره از ان من است.